Japanese TV

Sa higit isang linggo kong walang laptop, TV ang pamatay oras ko dito sa bahay. Nakakatawa na wala naman akong naiintindihan dito sa mga palabas dahil sa hindi naman ako nakakaintindi ng hapon, pero nagawa nito ang kanyang silbi, ang aliwin ako at patayin ang lungkot sa bahay.

Narito ang ilang bagay na aking mga napagtanto sa aking panonood ng TV:

• Na-appreciate ko ang J-Pop, di ko man naintindihan ang lyrics, nakakaaliw naman silang panoorin. EXILE, Arashi, Funky Monkey Babys - eto yung mga grupo na tingin ko ay sikat dito sa Japan. Kahit saang channel e makikita mo sila, lalo na yung Arashi halos araw araw ata e meron silang program (sila ata yung F4 sa hana yori dango, pero 5 sila e). Yung EXILE naman e napakalaking boyband (katorse sila ayon sa wikipedia), pero sa isang linggo kong panonood ng tv, dadalawa lang ang nakita kong kumanta. Ang iba ay sumasayaw lang sa likod nung dalawa. Ang mas nakakatawa e tunog lovesong yung mga kanta nila, at yung dalawang kumakanta e di mo makikitaan ng kahit anong movement. Yung funky monkey babys naman e parang Salbakuta sa atin.
• Ang news nila dito ay parang hindi seryoso. Kahit kontodo porma ang mga anchors, ang set nila ay namumutakti sa kulay. May isang set na ang backdrop ay isang malaking aquarium. Ang isa naman e halos lahat ng pastel colors. At ang isa ay may cabinet na may mga stuffed toys. High tech sila pero mas gusto pa rin nila ang flash card sa pagrereport. Ang weather reporter nila ay lumalabas din minsan, habang umuulan. Kakatuwa din ang pangalan ng programs. May news program na ang pangalan e "U-la-la", "News Zero" at tsaka "20" (four hours siguro tulog ni mel tianco at mike enriquez dito araw-araw)
• Kakaaliw din ang mga game shows dito. As usual, ang imagination ng mga hapon e talaga naman kakaiba. Kailangan pa bang iexpand iyon? Pero kakaiba ang premyo nila dito. Nung isang araw e namigay sila ng mitsubishi na van.
• Mahilig din ang mga hapon sa sports. Andyan ang sumo, baseball, volleyball, golf at syempre soccer. Tyempo na natapos na kahapon ang 2010 World cup qualifier, sakto at nasaksihan ko sa TV ang qualifyer. Pasok ang Japan sa 2010 South Africa World Cup. Simula din ng Emperor's Cup (soccer). At ginaganap din dito sa japan ngayon yung world championship ng volleyball. Daming sporting event sa TV ngayon, kahit di ako nahilig sa paglalaro, naaliw ako sa panonood. Balak ko tuloy manood ng live soccer game, meron ata dito sa shin-Yokohama.
• Naaliw din pala ang mga hapon sa korean/taiwanese drama. Palabas pa lang dito sa japan ang boys over flower, love or bread, isang palabas ni barbie zhu na di ko alam ang title, irene (na college pa ata ako nung pinalabas sa pinas), pati winter sonata. Nagpapalabas din sila dito ng K-pop via Arirang.
• Madalas din nilang ipagmalaki ang mga imbensyon nila. May panel pa sila ng puro foreigners para magbigay ng comments. Meron silang Water falls na nakakapagcreate ng drawings gamit ang bumabagsak na patak ng tubig. Ang susunod na project nung gumawa nun e ang flaming water fountain. nagpakita na sya sample at talaga namang umaapoy yung tubig.

quick-e's

• Nakapagluto na din ako sa wakas ng totoong ulam (na hindi instant, hindi pirito) noong sunday ng gabi. Menudo (gamit ang mc cormick ready mix, ok ok instant nga sya pero indi ito yung instant na sinasabi ko kanina). Sa kasamaang palad, di ko sya napaabot sa lunch kanina, napanis. Ang tanga kasi, di nilagay sa ref. Anyways, lessons learnt. Ngayon ay asado naman (gamit pa din ang mc cormick). At ngayon, sisiguraduhing kong ilalagay na sya sa ref.
• Malapit na tumubo ang masels sa aking paa. Mahaba-habang lakaran ang karaniwang set-up dito. Bigla ko tuloy na-miss ang pedicab.
• Nakakainis, mukhang nagbabara na yung lababo ko. ang tagal bago bumaba ng tubig. May Liquid Sosa kaya dito?
• Meron nga palang Asian store dito, pero Filipino products (kasama na ang mga imported na kinalakihan na ng mga Pinoy sa Pinas) lang ang tinda na may kaunting Thai. Asian na nga kaya ang tawag dun? May Filipino store dito na ang pangalan ay Kapuso at Kapamilya. Hahanapin ko pa baka meron ding Kabarkada, Kabisyo, at Ka-shake.
• Nakabili ako dito sa may palengke ng mangga galing pinas. Ayun nga lang e alanganing hilaw, alanganing hinog ang lasa. Ang asim, pero ok lang, miss ko na din kasi ang mangga.
• Mga 10 minuto siguro akong nakatitig sa shelf ng mga sabon bago ako nakabili ng panlaba. Di ko alam kung tama ba yung kukunin kong sabon, wala akong kilalang brand, kahit tide at ariel ay wala. At walang translation sa english. So hulaan mo na lang sa picture na nakalagay, hehehe.
• Ganun din nga pala sa pagbili sa mga supermarket at kainan, Hai lang ng Hai pagkinakausap ka. Uso din sa kanila ang charades, maghulaan kayo kung ano sinasabi ng isa't isa. Sa kabutihang palad, tama pa naman lahat ng nabili kong pagkain.
• Ang mga bata pala dito e walang patid sa pag-aaral, may makikita kang school girls at school boys na nakauniporme kahit weekends at holidays. Nagtetren lang sila kapag nagfi-field trip.
• Kakaiba din ang fashion dito sa Japan. Saan ka makakakita sa Pinas na pumasok sa opisina nang nakamicro mini shorts? at take note, autumn ngayon. Ano kaya ang suot nila tuwing summer? Wala din silang pakialam sa color combination. Pero naaaliw ako sa mga sapatos ng lalaki dito. Gusto ko tuloy bumili ng light brown leather shoes.
• Kakaiba din ang trip ng mga hapon sa inumin. Nagustuhan ko ang lasa ng Ginger Ale. Meron din silang tinda ditong Calpis (Calcium Water) at Protein Water na parehas na parehas ang lasa (lasang yakult). Yung Suntory Protein water ay ginawa nila para sa mga slim macho daw at hindi sa mga gorilla macho, ayon sa kanilang commercial. So pwede ako sa protein water, di nga ako macho, slim naman.

Nature

We went to Sankeien Garden a while ago to have some nature tripping. No words can describe how beautiful the place is, so I think it's better to just post the pictures.

Torihama

Today's a holiday in Japan. Japanese celebrates Culture Day. We opted to go to Torihama.

Torihama is the shopping capital this side of Japan. Many international brands have outlet store here.

The place is called Mitsui Outlet Park at the Yokohama Bayside Marina.

To get there from Sacuragicho, we need to take JR Negeshi line then the Seaside Line.

The weather today is so cold. Strong winds intensify the coldness I have to buy the very first jacket I saw. Luckily I saw a cheaper one.

The place is architecturally nice. It's concept is a western style marina area.

Good finds, we may say. The temptation of panic buying struck us. Where in the world can you find an adidas shoes worth 2,200+ yen? Or a pair of Levi's worth 15,000+ yen now selling at 4,900? And how about winter jackets costing at around 5-7,000 yen? O yes, I bought it all. I grabbed the chance, hehehe.

Here's what I had shopped:

All in all, I had spent around 28,000 yen from the merchandizes alone. But that's ok. I want it and I think I need these for my a year or more stay here in Japan. Not that bad.

And should I say we plan to go there again at the yearend sale?

And here is the ultimate item I want at Torihama, hope I'll had the chance to buy this one:

A nice experience, but hopefully, I still have enough money for my leaving here for the next two months.

Japan has so much to offer, and this, is just a glimpse of it. I am excited for more.

The Other Side

We always picture Japan as a progressive country. The seat of technology and a super power. People seem to be inevitable. A country where everyone is rich, tasting the good life the technology offers. But that was not the case. Today, Japan broke that impression of mine. Not all have homes to live, and more than that no food to eat.

One of the ministries the Singles for Christ Yokohama Chapter is involved to is the feeding of the homeless around Kanai area every Sunday. This was initiated by a Filipina (Mrs. Girlie) and her Japanese husband and they called it the Curry Rice Patrol. By 6 o'clock of every sunday, people gather in Mrs. Girlie's place to pack curry topped rice that will be distributed to homeless Japanese who queued near Kanai Station.

A while ago, I was encouraged by my new found friends from SFC to join them in that ministry. So I went with them at Mrs. Girlie's place to help pack the food. It was mostly foreigners, in particular Filipinos and Americans, living in Japan who are active members of this ministry. They are doing this - allotting time, energy and love - with no hesitation every week, rain or shine, even when it is freezing cold.

We went to Kanai for the distribution at around 7:30. There, long queue of people waiting in the rain for a box of rice, good for one eating, as if waiting for redemption. Ok, I am sure it will not redeem them, but at least, it will help them get through their hunger, even for just a night.

Also waiting their are other volunteers and the priests from Yamate Catholic Church, all geared up to help.

To tell you honestly, these people are the most beautiful hungry people I ever seen in my entire life. All smiles, very happy and contented on what they have received, no complains, no greedy dirty acts. You would see them patiently waiting for their turn, and then bow and say "Arigato".

And suddenly, I felt how fortunate I am that I am enjoying the good life their country had offered me. I wonder if Filipinos do the same in other parts of the world. I wonder if foreigners in the Philippines do the same. Maybe yes, maybe no.

As I walked to the subway station, I run into a place were most of our "customers" that night will have their sleep, a place where cardboard boxes line the way, all with at least two people seating, calling it their temporary home. A different picture of Japan. A picture I haven't thought of, until now.


PS
I wanted to take pictures, but I taught they might be offended if i do so.